ARABIA

I.

ARABIA

Asiae regio, Africae proxima, cuius longitudo a mari Mediterraneo in confiniis Aegypti, usque ad initium sinus Persici et promontorium Corodamum, latitudo inter Persicum Arabicumque sinus intercipitur. Habet ab Ortu montes, qui illam a Babylonia et sinu Persico separant. Ab Occasu sinum Arabicum seu mare Rubrum et Isthmum, qui inter hunc sinum et mare Mediterraneum est. A Septentrione Palaestinam Caelesyriam et Euphrate. A Meridie mare Indicum. Triplex est, Prima Deserta, ubi 40. annos Israelitae detenti, olimque antiqua urbs Escena, vel Escerneta, Marmol. hodie Mescher, Ocem et Anna urbes. Inculta et sterilis est, nunc Beriara, teste Villanovanô, cum aliis; vel Arden, inter Syriam ad occidentem, et Arabiam Felicem ad ortum, atque inter Mesopotamiam ad Septentrionem; Euphrate fluviô disseparante, et Arabiam Petraeam ad Austrum. Secunda Felix, hodie Hyaman, et Turcis Gemen, vel Giamen, a Saracenis Mamotta, amplissima, inter 2. maximos sinus Arabicum et Persicum perstricta, inter occidentem et ortum longissime excurrens, ad Boream Arabias Petreain et Desertam habens, mari Rubrô, Indiam versus definita; Felix

autem dicta est, ob aromatum odorumque in ea uberem proventum, et peninsulae modô inter pradictos sinus comprehenditur. Praeteriti saeculi Geographi in complura regna eam secant, eaque pleraque Persarum Regibus parentia, qui ut in officio provincias contineant, suos in iis Proreges constiruunt; cuiusmodi sunt Irmin, Amansirisdin, Ormus, Bechari, Mappha, Alibinali, Gubelaman, Fortach, Hereth, Adem et Zibith regna, quae partim propriis Regibus, partim a Persis substirutis, partim Turcs parent: his etiam ab aliquibus annumerantur Alma, Charama et Sabara regna. Bis, ut India, conseritur ob fecunditatem: fluminibus scatet. aromatum omnis generis feracissima, quibus omnia permutant: urbes sine moenibus colunt, quod in pace maxime degant. Auro abundant et praecipue Dobae: proximi sunt Sabaei, ture, myrrhâ et cinnamomô divits: nec Ierraei hic minus opulenti, quorum fere suppellex omnis ex auro et argento est, ex his enim et ebore domorum limina, tecta et parieres construunt. Haec olim fortasse fuit Arabiae facies: qui vero hac nostrâ aetate eam vidisse se profitentur, multa ex his aliter habere asserunt, ventorum nimirum saevitiam in arenis congerendis multam: neque binas messes esse, illamque aquarum penuriâ laborare: Cinnamoni nihil habet, eboris insuper et Elephantorum nihil, nisi adventitiorum. Natal. Metel. Urbes habuit olim celebres, hodieque Mecham, Medinam, aliasque nonnullas. Hinc Saraceni egressi. Vide Plin. l. 5. c. 12. l. 6. c. 24. 28. Strabon. l. 1. Cluver. l. 5. Marmol. l. 1. c. 28. Tertia Petraea demum. Nabathaea Straboni et Plinio. Barraab, et Bengaucal, aliisque nominibus hodie appellata; inter Plaestinam ad occasum Iordane, et Asphaltite lacu divisa, et Arabiam Felicem ad ortum ac inter Desertam ad arctos, Aegyrum autem partemque sinûs Arabici d meridiem. illius inprimis magna pars arenosa et sterilis est, rarosque habet incolas et urbes, tum ob vastas solitudines et mores aspetrimos, tum etiam propter aquae penuriam. Estque fere rota sui iuris. Celebris est tamen urbe Harac vel Crach, in SS. Petrâ deserti dictâ, a Nabathaeis inhabitatâ et monre Sinai, e quo Deus legem suam promulgavit. hic Alabastri et coralliorum vis. Bellonius. Ur et hoc addam: Deserta, hodie Arden, Babyloniae ad Occasum adiacet, in qua desertum Benahali, seu Benascali, communiter Mare arenosum dictum. Eodem itineraria referunt Medinam et Meccam, loca

peregrinationibus Turcarum religiosis celebria. Inter naturalia ipsi propria est rosa, vulgo dicta Hierichuntina, quae in arena ad littora maria hîc crescit, non autem Hierichunte, licet nomen inde ferat. Petraea, nunc Herac vel Arach: in illa quoque deserta Sin, Zur, Kedar, Cades. Fuêre ibi olim Amalekitae, Edomitae, et Medianitae. Felix, proventu thuris et aromatum quorundam gaudet, habetque portus non incelebres Ziden, Sibit, Aden: ex urbibus eius Mediterraneis insignis est Almacarama seu Samaraca, de qua vide le Blanc part. 1. c. 2. 3. 4. Auctor Anonymus Histor. Orbis Terr. Erant olim Arabes sub Principibus, Diodor. Sic. l. 2. Ab Assyriis Persisque saepe victi, Herodot. l. 2. et 3. Xenoph. Cyropaed. 1. 2. 3. 4. 8. etc. Alexandrum M. quoque dominum senserunt, quem hîc sedem Imperii statuere voluisse, Strabo l. 16. refert. Vide et Plin. l. 12. c. 14. Post huius mortem, Hierotimus, Arabum auxiliis nixus, immensum crevit: Hyrcanus quoque Iudaeorum Rex Aretam Arabum Regem imploravit, qui obsedit Hierosolymam, a Scauro pulsus. Ioseph. Iud. Antiq. l. 14. A romanis dein sub Augusto et Traiano ex parte utcumque subacti, tandem A. C. 625. suasu Mahometis iugum penitus excuslêre. Vide supra. In Africam ex Asia primum A. C. 653. sub Odmanno Calipha 3. ductu Oecuba ben nafici, transierunt Arabum 80000. urbe Carvan, vel Cairaven ibi conditâ, 30. mill. Tunetô in ortum: Postea, permissu Cairae, qui Carvanae Calipha fuit; alia tria Arabum genera huc pervenetunt, A. C. 999 Hegirae 4000. Hodieque in illa frequentes sunt, in Tribus divisi, quarum praecipua Esquequina, in 6. alias subdivisa est. Habitant autem in pagis Advares dictis, qui nil aliud quam tentoria sunt. Numidici Arabes miseri admodum, nihilominus feroces sunt, canum commerciô celebres, venatui, Poesi et Astrologiae addicti: Reliquorum paulo melior sors est, nisi deserti Barcae incolas excipias, qui Siculis Mercatoribus Saepe liberos suos, pro frumento oppignorare ob penuriam coguntur. Idololatrae priscis remporibus Solem Lunamque aliqui, aliqui arbores quasdam et serpentes, universi Turrim Alcara ver Aquebila, quam ab Ismaele structam dixêre, venerati sunt. An a Magis, qui Christum primi salutârunt, hinc profecti, secundum Iustinum Matt. Dial. cum Tryphon. Tertullian. l. 3. contra Marc. c. 13. et contra Iud. Cyprian. etc. Eugangelii luce collustrati; postmodum Iudae Apostoli discipuli fuêre. A Mahomete dein seducti, Melich sectae adhaeserunt, quibusdam tramen Odmanni quoque Letharique partes sequentibus. Afri Arabes in 60. sectas, Mahometanae tamen omnes, discerpti sunt. Ceterum de soli incolarumque ingenio accuratius agentes, vide Bellonium, Texeiram, P. de Valle tom. 4. etc. De Arabibus Africae, Marmol. l. 1. c. 27. usque ad 33. De regimine Arabiae, Diodor. Sic. l. 2. Herodot. l. 2. et 3. Xenoph. Paed. l. 1. 2. 4. et 8. Plin. l. 12. c. 14. Strab. l. 16. Ioseph. Iud. Ant. l. 16. Amm. Marcellin. l. 14. Paul. Diac. l. 5. et 16. Marmol. l. 2. De religione tandem Arabum, Eundem ibid. Concilium in Arabia habitum, A. C. 229. quô Beryllus Episcopus Filium Dei divinitatem propriam non habere fabulatus, ab Origins convictus est. Euseb. l. 6. c. 26. Rursus A. C. 247. contra Arabicos haereticos, quorum plurimi, ab Origene, eo accersito conversi. Idem l. 6. c. 30. Vide infra Arabici. De Arabia Baudrandus ista habet: Regio, l' Arabis Gallis, Arabia Italis, et Arabistan Asiaticis, est ex praecipuis rotius Asiae partibus, terminos habens a Septentrione Syriam et fluv. Eupratem, ab Oriente sinum

Persicum, ab Occidente sinum Arabicum, et a Meridie mare Arabicum, seu partem Oceani Indici. triplex est. Vide supra. Illius maxima pars arenosa est et sterilis, et raros habet incolas, et urbes, tum ob vastas solitudines et montes asperrimos, rum etiam propter aquae penuriam; estque fere tota sui iuris.

Eius urbes praecipuae nnunc sunt. Adenum, Aden. Almacharana, Almacharana. Anna, Anna. Aracum, seu Petra, Crac. Balsera, seu Teredon, Balsora. Bostra, Bussereth. Gella, el Cattif. Iamana, Iamana. Mascatum, Mascat. Mecca, seu Marraba, La Meque. Medina, Medina Tanalbi. Sanaa, Sanaa. Zibithum, Zibith. Hesych. Α᾿ραβία τόπος Συρίας, καὶ κόσμος γυναικός. Hinc Arabius; nam quoties aliquem loquacitatis notare volumus, Arabius tibicen dicimus. Graece Α᾿ράβιος ἀυλητὴς; Item Arabins nuntius, Α᾿ράβιος ἄγγελος: In eos dici solitum, qui a semel coeptis numquam desistunt. Adagium hinc natum existimant, quod olim sola mancipia musicam exercerent, quae plerumque ex Arabia producebantur. Citatur ex Menandro, illiusque meminit Iulius Pollux: Populi Arabes, et Arabi Virgilio Aen. l. 7. v. 605. qos cum Hyrcanis coniungit:

Sive Getis inferre manu lacrimabile bellum,

Hircanisve Arabisve parant, sue tendere ad Indos,

Auroramque sequi, Parthosque reposcere signa.

De nominis origine haec Simpsonius. Arabia Hebraeis arab, a locis campestribus ac desertis, nam arabah desertum est vel solitudo campestris. Vel a mixtis populis, nam Gap desc: Hebrew est miscuit. mixtum etiam coitum habebant, de quo postea. Non de nihilo est (inquit Bochartus l. 4. Phaleg. c. 2.) quod ( Arabi) Arabs, ( ereb) vespera, et ( oreb) corvus sint ab eadem radice. Nec desunt, qui Arabas ab Homero Od. δ. v. 84. Ε᾿ρεμβοὺς dici volunt, quasi Ε᾿ρεμνοὺς, vel Ε᾿ρεβεννοὺς, i. e. nigros. Vide Strabonem, et Magnum Etymologicum. Aliter de la Cerda. De Etymo Arabum scias (inquit) eâ voce notari latrones, ut Chananeaeis mercatores, Chaldaeis Mathematicos. Auctor Hieronym. in c. 3. Hierem. Arabia olim pretiosis unguentis notissima. Lucian. de Syria Dea: Α᾿πόζει δὲ ἀυτοῦ ὀδμὴ ἀμβροσίη, ὁκόιη λέγεται τῆς χώρης τῆς Α᾿ραβίης. Unde Dionysius.

Α᾿εὶ κηώεςςα θύοις ὑπὸ λαρὸν ὅδωδεν,

Ἤ θύου, ἤ σμύρνης, ἤ εὐόδμου καλάμοιο,

Ἤ καὶ θεσπεσίοιο πεπαινομένου λιβάνοιο.

Tibullus l. 2. eleg. 2. v. 3.

Urantur pia tura focis, urantur odores,

Quos tener e terra divite mittit Arabs.

Possideatque meitit quicquid bene olentabus arvis

Cultor odoratae dives Arabs segetis.

Item l. 3. El. 2. v. 23.

Illic, quas mittit dives Panchaia merces,

Eoique Arabes, dives et Assyria.

Propertius l. 2. El. 29. v. 17.

Adflabunt tibi non Arabu de gramine odores.

Idem l. 3. El. 12. v. 7.

Et Tyros ostrinos praebet Cadmea colores,

Cinnamon et multi pastor odoris Arabs.

Ovid. in Ep. Heroid. 15. Sapphus v. 76.

Non Arabum noster rore capillus olet.

Quint. Curt. l. 5. c. 1. Arabia odorum fertilitate nobilis regio. Vide Plin l. 5. c. 11. Plautus in Milite glorioso Actu 2. sc. 5. v. 2. Ut Arabicô fumificem odore. Idem in Poenulo Actu 5. sc. 4. v. 6. Arabus (ita Charisius) murrhinusque odor omnia complebat. Statius l. 5. Silv. 3. Epicedio in Patrem v. 43.

--- Odoratas nec Arabs decerpsit aristas.

Divitias eius passim innuic Horatius. l. 1. Ep. 7. v. 35.

---- ---- ---- Nec

Otia divitiis Arabum liberrima muto.

Et Carm. l. 1. Od. 29. v. 1.

Icci beatis nunc Arabum invides

Gazis. ---- ----- ----

Et Carm. l. 3. Od. 24. v. 1.

Intactis opulentior

Thesauris Arabum et divitis Indiae.

Idem Carm. l. 2. Od. 12. v. 24.

Plenas aut Arabum domus.

Idem l. 1. Ep. 6. v. 6.

Quid maris extremos Arabas ditantis, et Indos.

Seneca Tragaedus:

Et qui sagittas divites Arabes linunt.

Mollitiem Arabum notat Catullus; Ad Furium et Aurel. Epigr. 11. v. 5.

Sive in Hyrcanos Arabesque molles.

Itemque Manilius, l. 4.

---- Molles Arabes, terramque ferentem

Delicias, variaeque novos radicis odores.

Idem alibi,

Et molles Arabes silvarum ditia regna.

Claudian. de 4. Consul. Honorii, v. 257.

Te Medus, te mollis Arabs, te Seres adorant.

Dionysius v. 968.

Ο᾿υχ ὡς ἁβροβίων Α᾿ράβων γένος.

Denique Sabaeos, Arabiae Felicis gentem, molles vocat Virg. Georg. l. 1. v. 57.

----- Molles sua tura Sabaei.

Hodie latrociniis infames sunt Arabes. Utinprimis videre est, apud P. de Valle tom. 4. Itimer. Notandum hîc, quod quamvis prim syllaba in Arabs semper corripiatur, in Arabia tamen eam produxit Propertius l. 2. El. 10. v. 16.

Et tremit intactae te domus Arabiae.

Idem eôdem librô, El. 3. v. 15.

Nec siqua Arabiô lucet bombyce puella.

Porro Arabes, qui Felicem incolunt Arabiam, eâ olim utebantur consuetudine, ut una omnibus consanguineis uxor esset. Ex his enim (teste Strabone, l. 6.) qui prim us ad eam ingrediebatur, positô prae foribus baculô (nam baculum ex more quisque gerebat) cum eâ coibat, ipsa tamen cum natur grandiore noctes agebat. Adulter apud cos capitis damnabatur, qui ex eo deprehendebatur, quod alius generis esset. Unde hoc rlatu dignum aliquando accidit. Erat enim cuiusdam Regis filia, mirâ pulchritudine, cui quindecim erant fratres, qui eius omnes aeque amore flagrabant: propterea alius post alium iunctim ad eam ingrediebantur. Illa autem assiduô concubitu iam defella, rem huiusmodi comminiscitur. Fecit surculos non utique fratrum surculis absimiles: ex quo statim ab eâ quispiam exibat, surculum aliquem similem ante ianuam ponebat, quô fratres qui invicem sequebantur, surculum prae foribus fixum cernentes, eorumque aliquem intus esse putantes, ab ingressu arcerentur. Verum cum aliquando omnes in foro essent, unus ad fores accessit, et cum baculum vidisset, suspicatus adulterum intus esse, currens ad patrem, sororem de stupro accusavit: sed cognitâ re, eam falso criminati convictus est. Haec Sirabo. Arabes masculos suos omnes annum decimum tertium agentes circumcidere solent, quod eô aetatis tempore Ismaêl, gentis illius auctor, fuerit circumcisus, Gen. c. 17. v. 25. Comestor in locum. Nic. Lloydius.

II.

ARABIA

emporium vel maritimus vicus, in arabis Felice, qui et ipse Εὐδαίμων Α᾿ραβία, Felix Arabia dictus est. Ptol. Α᾿ραβία ἐμπόριον Et Auctor Peripli, Εὐδαίμων Α᾿ραβία κώμη παραθάλαςςιος βασιλείας τῆς αὐτῆς θαριβυήλτος, ὅρμους μεν` ἐπιτηδείους καὶ ὑδρεὐματα γλυκύτερα κρεῖςςαν τῆς ὅκήλεως ἔχουσα. Vide Salmas, ad Solin. p. 496.